Jak wspierać siebie i innych po stracie? – rozmawiają Marta Rouba i Piotr Kiembłowski

„W Fundacji NAGLE SAMI walczymy trochę z tym mitem, że żałoba trwa rok i mówimy o tym, że żałoba trwa tyle, ile człowiek potrzebuje. A czasem może być nawet tak, że ten proces żałoby może się w ogóle nie zakończyć i to nie musi być negatywne. Są klienci, u których brak kogoś jest tak duży, że rzeczywiście nie można go wypełnić. I jeśli też o tym rozmawiamy i uczymy osobę, pomagamy jej sobie to uświadomić to ta żałoba przestaje być zagrażająca dla niej. (…)

Jako osoby wspierające powinniśmy też mieć taki margines wyrozumiałości dla osób, które przechodzą żałobę i odczuwają różne emocje i nastroje. Mogą jednego dnia być wesołe i umówić się z nami, a gdy się z nimi spotykamy uznać, że jednak dzisiaj nie dają rady. I ważne żebyśmy umieli to wytrzymać, mimo, że bardzo się nastawialiśmy na to, że będziemy mieć fajne popołudnie z tą osobą. To też jest specyfika żałoby, więc nie oceniajmy osób po stracie przez pryzmat tej zmienności, tylko dajmy im czas i ciągle oferujmy obecność. Żeby brak aktywności ze strony osoby w żałobie nie oznaczał dla nas zerwania tej więzi, bo czujemy się porzuceni. Osoba w żałobie często jest tak skoncentrowana na swoich przeżyciach, że ma też inne poczucie upływającego czasu, nie zwraca też uwagi na konwenanse i zasady” – mówi Piotr Kiembłowski, psycholog i psychoterapeuta w rozmowie z Martą Roubą, szefową ośrodka terapeutycznego Fundacji.