Empatyczni, doświadczeni profesjonaliści

Do skorzystania z pomocy psychologicznej w Fundacji Nagle Sami zapraszamy osoby, które straciły bliskich i czują, że sytuacja, w której się znalazły jest zbyt trudna i sobie z nią nie radzą. Zapraszamy także osoby w kryzysie, które myślą o podjęciu terapii. Pracujemy w języku polskim, ukraińskim i rosyjskim.

A także osoby zaniepokojone swoim stanem i te, którym brakuje wsparcia w najbliższym otoczeniu. W naszej Fundacji otrzymacie Państwo profesjonalną pomoc.

W naszej pracy do procesu żałoby podchodzimy w sposób indywidualny, umożliwiamy aby każdy mógł przechodzić przez to doświadczenie w taki sposób jak tego potrzebuje.

Terapeuci Fundacji specjalizują się w pomocy osobom w żałobie, mają duże doświadczenie w pracy terapeutycznej, stale poszerzają swoją wiedzę i umiejętności.

W żałobie nie trzeba być samemu, zapraszamy do kontaktu z nami.

Zapraszamy do kontaktu:

od poniedziałku do piątku w godz. 9.30-16.30
tel. 502 511 138, mail: info@naglesami.org.pl.

Osoby, chętne do skorzystania z pomocy psychologicznej w Fundacji Nagle Sami na początku zapraszamy na indywidualną konsultację z psychoterapeutą.

Takie spotkanie ma na celu określenie czy i jaka pomoc jest potrzebna. Najczęściej jest wstępem do dalszej pomocy psychologicznej/psychoterapeutycznej. Pomaga ustalić jej formę – indywidualną lub grupową, zastanowić się co jest największą trudnością, czy dana osoba chce się nią zajmować, czy jest na to gotowa i czy to jest dobry moment na podjęcie terapii. Podczas takiej konsultacji ustalimy także, czy zgłaszany problem rzeczywiście związany jest z żałobą – zdarza się, że ktoś stracił bliskich jednak to inna sprawa jest podstawową trudnością, np. problemy w relacjach.

Czasem okazuje się, że jedno spotkanie wystarcza. Gdy ktoś potrzebuje wiedzy o procesie żałoby, może zadać pytania i uzyskać potrzebne odpowiedzi. Zdarza się, że już jedna rozmowa z psychoterapeutą porządkuje i pomaga rozwiać wątpliwości. Bywa też, że samo opowiedzenie swojej historii komuś spoza bliskich, kto wysłucha bez oceniania i dawania rad, przynosi ulgę.

Jedno spotkanie trwa 50 min, a jego koszt to 180 zł.

Spotkania konsultacyjne prowadzimy tuż przy Placu Inwalidów na warszawskim Żoliborzu lub online.

Więcej informacji i zapisy:

Warszawa: info@naglesami.org.pl tel.: 502 511 138

Psychoterapię indywidualną prowadzimy w stacjonarnie w Warszawie, a online oczywiście bez ograniczeń geograficznych.

Osoba korzystająca z tej formy pomocy psychologicznej ustala indywidualnie z psychoterapeutą zakres pracy, zagadnienie czy problem, którym będą się zajmować podczas spotkań. W Fundacji pracujemy w obszarze żałoby, jednak każdy doświadcza jej w inny sposób, a trudności oraz potrzeby związane z przechodzeniem przez ten proces mogą być bardzo różne.

W Fundacji prowadzimy zarówno terapię krótko- jak i długoterminową. Czas trwania terapii uzależniony jest od indywidualnych potrzeb klienta i jest ustalany wspólnie z nim.

Terapia krótkoterminowa najczęściej koncentruje się wokół jednego problemu, czy trudności. Zazwyczaj trwa od kilku do kilkunastu spotkań. Terapia długoterminowa pozwala na głębszą pracę nad sobą, poszerzenie własnej świadomości w różnych obszarach życia. Najczęściej trwa powyżej jednego roku.

Spotkania odbywają się raz w tygodniu, o stałej porze, trwają 50 min.
Koszt jednego spotkania to 180 zł, niezależnie, czy jest stacjonarny czy w formie online.

Więcej informacji i zapisy:

Warszawa: info@naglesami.org.pl, 502 511 138 (od poniedziałku do piątku w godz. 10.00-16.00)

Utrata dziecka na etapie ciąży lub chwilę po narodzinach jest niezwykle bolesnym wydarzeniem. W Fundacji Nagle Sami oferujemy wsparcie również po tego rodzaju doświadczeniach.

Więcej informacji i zapisy: info@naglesami.org.pl , tel. 502 511 138 (od poniedziałku do piątku w godz. 10.00-16.00)

Linia 800 108 108 adresowana jest do wszystkich osób w żałobie, które potrzebują pomocy. Dzwoniący mogą anonimowo porozmawiać o swojej sytuacji, otrzymać wsparcie czy zasięgnąć porady. Dyżury w naszym Telefonie Wsparcia pełnią psychologowie i przeszkoleni studenci ostatnich lat psychologii.

Telefon jest czynny od poniedziałku do piątku, w godzinach 14.00 - 20.00, Pod numerem 800 108 108, każdy z dzwoniących otrzyma wsparcie i naszą uwagę.

Dodatkowy dyżur od godz. 14.00 do godz. 17.00 w każdy czwartek dotyczy wspierania dzieci w sytuacji żałoby. Zachęcamy do kontaktu pedagogów, nauczycieli i opiekunów, którzy chcieliby się dowiedzieć jak rozmawiać z dziećmi o śmierci, jak je wspierać.

Jest bezpłatny, a rozmowy nie są nagrywane.

Zapraszamy osoby, które straciły bliskich i potrzebują wsparcia psychologa, jednak spotkanie osobiste nie jest możliwe. Jest to także rozwiązanie dobre dla Polaków w żałobie, którzy przebywają zagranicą.

Konsultacja trwa 50 minut i jej koszt to 180 zł.

Zapisy:

telefonicznie pod numerem 502 511 138
za pośrednictwem internetowego systemu rezerwacji: https://naglesami.org.pl/rezerwacja.html

Zapraszamy do udziału w Grupie Wsparcia prowadzonej przez dwóch specjalistów z Fundacji Nagle Sami. Grupa gromadzi osoby, dla których wspólnym doświadczeniem jest strata i trudności związane ze zmianą sytuacji życiowej po śmierci bliskiego – to jest główny temat, na którym grupa się koncentruje. Służy temu, aby pomóc uczestnikom radzić sobie z własnymi uczuciami, udzielać rad, dzielić się doświadczeniem. Głównym źródłem wsparcia są uczestnicy dla siebie nawzajem, ze względu na bycie w podobnej sytuacji.
Najbliższa grupa wsparcia rusza wrzesień/październik.
Podstawowe informacje:
- spotkania raz w tygodniu
- dołączenie do grupy poprzedza wstępna konsultacja: koszt konsultacji 180 zł
- grupa jest płatna, 125 zł za spotkanie (płatne za dany miesiąc z góry)
- grupa liczy max. 10 osób
- spotkania odbywają się stacjonarnie w ośrodku (al. Wojska polskiego 1A -Warszawa Żoliborz)
- czas trwania grupy ok. 4 miesiące
Kontakt w sprawie grup wsparcia oraz zgłoszenia prosimy kierować na adres: gw@naglesami.org.pl (w temacie prosimy wpisać GRUPA WSPARCIA, w treści podać imię nazwisko, numer kontaktowy).

Prowadzimy grupowe i indywidualne formy wsparcia, informacje dotyczące kolejnych terminów pojawiać się będą sukcesywnie.

Warsztaty dla dzieci

Zajęcia odbywają się w grupie dzieci, które doświadczyły straty bliskiej osoby.

Podobne doświadczenia zbliżają i pozwalają uwolnić się od poczucia osamotnienia i izolacji. Dzieci mają szansę uzyskać wsparcie i lepiej zrozumieć nową sytuację.

Spotkania są prowadzone przez psychologów dziecięcych, zapraszamy dzieci od 6 roku życia.

Zapisy i informacje: info@naglesami.org.pl, tel.: 502 511 138

Warsztaty dla młodzieży

Są to spotkania dla nastolatków, których łączy doświadczenie straty kogoś bliskiego.

Na warsztatach tworzymy przestrzeń do wyrażania emocji, zadawania pytań i wspólnego szukania odpowiedzi, dzielenia się wątpliwościami i obawami. Uczestnictwo w spotkaniach pomaga w oswajaniu nowej sytuacji życiowej.

Spotkania są prowadzone przez psychologów dziecięcych.

Zapisy i informacje: info@naglesami.org.pl, tel.: 502 511 138

Indywidualne spotkania wsparciowe

Spotkania wsparciowe są formą indywidualnej pracy z dzieckiem, które nie chce lub nie jest gotowe na uczestnictwo w warsztatach. Bezpieczna atmosfera tych spotkań sprzyja ujawnianiu przez dzieci tego co dla nich trudne lub niezrozumiałe.

Często celem tego rodzaju spotkań jest przygotowanie dzieci do dołączenia do grupy warsztatowej. Spotkania z dzieckiem poprzedza konsultacja z rodzicem. Koszt konsultacji: 200 zł.

Koszt kolejnych spotkań to 200 zł za spotkanie (50 min.)

Zapisy i informacje: info@naglesami.org.pl, tel.: 502 511 138

Oferujemy wsparcie w formie konsultacji indywidualnych z psychologiem dziecięcym.

Konsultacje dla rodziców w sprawie dzieci

Konsultacje te są formą indywidualnej pracy z rodzicem, który jest zaniepokojony reakcjami Swojego dziecka i potrzebuje wsparcia w zrozumieniu tego co przeżywa jego dziecko po stracie bliskiej osoby.

Podczas konsultacji rodzice mają możliwość podzielenia się swoimi obawami i wątpliwościami dotyczącymi ich dziecka. Mogą uzyskać odpowiedzi na dręczące ich pytania związane z przeżywaniem straty przez dziecko, a także wskazówki w jaki sposób z nim rozmawiać i na co zwrócić szczególną uwagę w tym trudnym czasie.

Konsultacje prowadzone są przez psychologa dziecięcego. Koszt konsultacji to 200 zł (50 min.).

Zapisy i informacje: info@naglesami.org.pl, tel.: 502 511 138

Konsultacje online

Konsultacje indywidualne z psychologiem dziecięcym dla rodziców, którzy nie mogą skorzystać z konsultacji stacjonarnych, a chcieliby porozmawiać o tym w jaki sposób ich dziecko doświadcza straty bliskiej osoby.

Podczas konsultacji rodzice mają możliwość podzielenia się swoimi obawami i wątpliwościami dotyczącymi ich dziecka. Mogą uzyskać odpowiedzi na dręczące ich pytania związane z przeżywaniem straty przez dziecko, a także wskazówki w jaki sposób z nim rozmawiać i na co zwrócić szczególną uwagę w tym trudnym czasie.

Konsultacje prowadzone są przez psychologa dziecięcego, a ich koszt to 200 zł.

Zapisy i informacja: info@naglesami.org.pl, tel. 502 511 138

Temat śmierci jest niezwykle bolesny i trudny dla każdego z nas. Uważa się, że dzieci do czwartego roku życia nie rozumieją, czym jest śmierć. Nie znaczy to jednak, że nie przeżywają żałoby. Strata bliskiej osoby boli każdego. Dziecko, które widzi smutną, płaczącą rodzinę może być przestraszone lub obwiniać siebie za taką sytuację. Dlatego tak ważna jest szczera rozmowa. Możemy wytłumaczyć dziecku prostymi słowami, co się dzieje, dlaczego przeżywamy smutek, żal, niepokój. Nie należy przy tym oszukiwać dziecka, lecz starać się mówić prawdę i dostosować treść rozmowy do wieku. Pomocne mogą być też bajki, przypowieści lub filmy. Dziecko nie powinno być pozostawione same sobie, nawet, jeśli wydaje nam się, że dobrze radzi sobie ze stratą. Ważne jest, aby poświęcić mu czas, przytulić i wysłuchać. Nie ma uniwersalnej rady, w jaki sposób rozmawiać o śmierci, ponieważ jest to w dużej mierze kwestia indywidualna. Każde dziecko ma odmienny charakter, wrażliwość, wychowywane jest w określonym systemie rodzinnym, wierze i hierarchii wartości. Najważniejsze jest, aby nie udawać, nie ukrywać emocji i przeżywanego bólu. Pamiętajmy też, że nie musimy znać odpowiedzi na wszystkie pytania. Mamy prawo powiedzieć: nie wiem, jestem bezradny, smutno mi, boję się i martwię tak samo jak Ty.

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, warto jednak by dziecko miało możliwość pożegnania się ze zmarłym. Starsze dzieci pytajmy o to czy są gotowe na to by uczestniczyć w ceremonii. Niezależnie od decyzji uszanujmy ten wybór. Warto opowiedzieć dziecku wcześniej o tym, czym jest pogrzeb, co się będzie na nim działo, gdzie będzie trumna. Uprzedźmy, że w trumnie będzie ciało, które wygląda inaczej niż za życia.

Jeśli dziecko odmawia uczestnictwa, warto dowiedzieć się, jaka jest tego przyczyna. Jeśli ujawni swoje obawy związane z obecnością na pogrzebie, można o tym porozmawiać, uspokoić, wyjaśnić wątpliwości. Można również zaproponować alternatywne rozwiązania, np. obecność pod kościołem lub możliwość wyjścia z ceremonii w dowolnej chwili. Jeśli dziecko mimo tego stanowczo odmawia uczestnictwa, nie zmuszajmy go. Wtedy pożegnanie może przybrać inną, symboliczną formę. Może być to na przykład potkanie przy grobie kilka dni po pogrzebie w gronie znanych i bliskich dziecku osób, napisanie listu, przygotowanie i odczytanie wspomnień o zmarłym.

Jeśli dziecko zdecyduję się pójść na pogrzeb dobrze jeśli będzie miało dodatkowe wsparcie bliskiej osoby np. ukochanej babci czy niani, która będzie mogła na bieżąco reagować na jego potrzeby, a także wytłumaczyć co się dzieje, jeśli coś zaniepokoi dziecko. Taka osoba będzie mogła wyjść z dzieckiem w trakcie uroczystości jeśli zajdzie taka potrzeb. Dla rodzica, który pozostał, pogrzeb jest trudnym doświadczeniem, może w tym momencie nie mieć możliwości, by wesprzeć jeszcze dziecko. Ważne by porozmawiać z dzieckiem także o tym, że ludzie w różny sposób mogą się zachowywać- np. bardzo płakać, krzyczeć.

Pogrzeb jest ważnym i potrzebnym rytuałem, który może scalić rodzinę i dodać jej sił. Odłączenie od niego dziecka, może utrudnić dalsze przeżywanie żałoby.

Ewa Matyszewska

Choć badacze zajmujący się przeżywaniem żałoby wyodrębniają pewne wspólne elementy tego przeżycia, trzeba pamiętać, że w każdej rodzinie, która doświadczyła śmierci, przeżycie to może wyglądać inaczej. W każdej z tych sytuacji nieco inaczej brzmiałaby też odpowiedź na pytanie jak powiedzieć dziecku, że zmarł ktoś bliski. Pozwolę sobie jednak pokusić się o pewne podpowiedzi/wskazówki, z nadzieją, że mogą stać się punktem wyjścia do podjęcia ostatecznych decyzji jak taką informację przekazać.

Zanim pojawią się bardziej szczegółowe wskazówki – ujmijmy rzecz najkrócej: trzeba powiedzieć prawdę prostymi słowami, w atmosferze bezpieczeństwa, nie śpiesząc się i pozostawiając czas i miejsce na reakcję i pytania. Najważniejsze dwie kwestie to czas i język.

CZAS

Po pierwsze nie należy z tą informacją zbytnio zwlekać. Dzieci doskonale wyczuwają, gdy w domu, w rodzinie dzieje się coś ważnego, gdy zaszła jakaś zmiana. Widzą, że jest inaczej, że dorośli zachowują się niecodziennie (pozostają w domu zamiast iść do pracy, szepczą, są rozkojarzeni, płaczą itd.). Niezrozumienie, co się dzieje, może budzić duży lęk. Warto oszczędzić dziecku dodatkowego niepokoju, konieczności domyślania się, przeżywania niezrozumiałych emocji i przekazać mu tą informację tak szybko, jak to możliwe.

Aby to zrobić potrzebne są: podstawowe opanowanie dorosłego, który dziecku przekaże wiadomość, oraz zarezerwowany dla tej okoliczności czas. Podstawowe opanowanie oznacza tyle, że dorosły jest pewien, że nawet jeśli silnie się w nim uruchomią emocje, to będzie w stanie na tyle je opanować, by wspierać dziecko, a nie będzie sam wymagał wsparcia. Nie jest niczym złym, a nawet może budować więź, wspólny płacz i wspólne przeżywanie, jednak trzeba pamiętać, że to dorosły ma być dla dziecka oparciem w takiej sytuacji, nie odwrotnie. Z kolei czas, który należy zarezerwować jest potrzebny, by towarzyszyć dziecku w reakcji na tę wiadomość, ale też by poczekać i być w gotowości, w pobliżu dziecka jeśli będzie chciało najpierw w samotności wiadomość przetrawić i wróci do nas dopiero po chwili (czasem dłuższej) z pytaniami czy emocjami. To bycie w ciszy jest równie ważne jak bycie blisko w płaczu czy rozmowie.

JĘZYK

Wiadomość o śmierci bliskiej osoby należy przedstawić najprostszymi słowami. Ważne, by wprost nazywać to, co się wydarzyło mówiąc, że ktoś umarł, nie żyje. To istotne zwłaszcza u młodszych dzieci, dla których pojęcie śmierci oraz jej nieodwracalność są jeszcze trudne do zrozumienia. Gdy takiemu dziecku powiemy, że dziadziuś odszedł, to będzie oczekiwało, że wróci, a gdy użyjemy metafory snu, mówiąc, że zasnął – będzie liczyć na to, że się obudzi. To może generować dodatkowe niepotrzebne rozczarowania i niejako – kolejną stratę.

Informację o śmierci bliskiej osoby można powiązać z tym, co dziecko ma okazję czuć czy obserwować, mówiąc np. „Wczoraj zmarła babcia i dlatego jestem smutna, tata nie poszedł do pracy, a telefon dzwoni tak często, bo dzwonią ciocie i wujkowie”.

Po przekazaniu tej wiadomości warto spytać dziecko, czy rozumie co to znaczy, czy chciałoby o coś spytać. Jeśli poprosi o wyjaśnienie można odwołać się do znanych bajek, filmów czy wcześniejszych doświadczeń (śmierć w rodzinie kolegi, znalezienie podczas spaceru martwego gołębia, widok żałobników podczas spaceru). Jeśli nigdy wcześniej nie było okazji, by rozmawiać z dzieckiem o śmierci, można wyjaśnić to zjawisko mówiąc, że śmierć jest wtedy jak ktoś przestaje żyć, nie rusza się, nie je, nie oddycha. To odwołanie się do znanych dziecku pojęć, do jego rozumienia życia. Jeśli nasz mały rozmówca nie będzie miał pytań, albo nie będzie chciał w danym momencie rozmawiać, ważne by zapewnić, że może w każdej chwili przyjść żeby porozmawiać, albo się przytulić, albo zrobić co tylko będzie chciał.

CO DALEJ?

Przekazanie dziecku informacji o śmierci kogoś bliskiego nie kończy rozmowy na ten temat, w zasadzie jest dopiero początkiem. Jaki jest możliwy ciąg dalszy? Jeśli dziecko ma przestrzeń na rozmowę i chce być blisko, można poruszyć też temat tego, czego może się w najbliższym czasie spodziewać – w najbliższym otoczeniu, ale też w sobie samym. To da mu na podstawową przewidywalność i bezpieczeństwo – bardzo ważne w tej niecodziennej sytuacji.

I tak można porozmawiać np. o możliwych reakcjach na śmierć. Warto wspomnieć o tym, że te reakcje mogą być bardzo różne i wszystkie są ok. Że niektórzy się smucą i płaczą, a inni są zirytowani, a jeszcze inni zachowują się i wyglądają jakby nic się nie stało, co nie znaczy, że w sercu i w głowie sobie czegoś nie układają. Warto podkreślić, że każdy ma prawo przeżywać tak jak czuje, że nie ma lepszych i gorszych na to sposobów. To dobry moment, by wspomnieć, że różne uczucia mogą się ze sobą splatać i nawet ktoś przeżywający żałobę i smutek może w różnych momentach się uśmiechać, czuć szczęście czy radość. To ważny aspekt, bo pokazuje dziecku, że cały czas ma prawo się śmiać i bawić, a zabawa jest naturalnym dziecięcym sposobem odreagowywania i układania w sobie przeżyć.

Kolejnym wątkiem wartym poruszenia w kontekście „CO TERAZ?” jest ceremonia pogrzebowa – co to, jak wygląda, co się krok po kroku dzieje, czego można się spodziewać (np. jak mogą reagować ludzie). Sam temat uczestnictwa dziecka w pogrzebie jest tematem złożonym warto więc zdobyć bardziej szczegółowe informacje, które można znaleźć np. w artykule: „Czy brać dzieci na pogrzeb?” w dziale „Pytania i odpowiedzi”.

Jeszcze jednym wątkiem, który może ciekawić dzieci, a który może się pojawić już podczas pierwszej rozmowy o tym, że zmarł ktoś bliski, jest to, co jest po śmierci. Możemy zacząć od zapytania dziecka, co ono o tym myśli, jak sobie to wyobraża. Jeśli jednak dziecko nas dopytuje - tu znów prawda i prostota są najlepszymi doradcami. Prawdą jest, że różne osoby – w zależności od wyznania czy światopoglądu - różnie o tym myślą i mówią. Jedni uważają, że po śmierć kończy istnienie człowieka i dalej nic nie ma, inni uważają, że dusza idzie do nieba, a jeszcze inni, że zamienia się w inną istotę i żyje od nowa, nowym życiem. Dziecko najczęściej jest zainteresowane, co na ten temat myśli bliski i ważny dla niego dorosły i pewnie możemy się spodziewać pytania „A co ty myślisz?”. I także w takiej sytuacji niech nasza odpowiedź będzie dostosowana do języka i poziomu rozumienia dziecka.

Na koniec pozwolę sobie załączyć życzenia, by w razie konieczności przeprowadzenia takiej rozmowy i przekazania dziecku informacji o śmierci kogoś bliskiego, rozmowa ta okazała się rozwijającym i budującym więź doświadczeniem. To naprawdę możliwe! Powodzenia!