Dobrzy nieznajomi

„Dobrzy nieznajomi” (2023) , czyli rozmowy z duchami.

Adam (Andrew Scott) to samotny scenarzysta, który pracuje nad szczególnym i osobistym projektem, poruszając w nim bolesny temat własnych rodziców. Gdy nawiązuje intymną relację ze swoim sąsiadem, Harrym (Paul Mescal), drzwi przez lata zamknięte, otwierają się na nowo. Przeszłość i teraźniejszość łączą się w spirali, ukazując istotę procesu leczenia traumy.

Oniryczne, tęskne wizje powrotu do domu przeplatają się tu z pełną uważności obecnością drugiego człowieka, dzieciństwo z dorosłością, skostniałe poglądy lat 80. z prawem do bycia, szorstkość z czułością, lęk z pragnieniem, a to, co utracone, z tym, co nadchodzi. „Dobrzy nieznajomi” to film melancholijny, dający wolność interpretacji, skłaniający do refleksji nad tym, co wczesna utrata odbiera i jak wieloaspektowy jest proces odzyskiwania

siebie. Mimo swojej uniwersalności, film w dużej mierze skupia się na tematyce szczególnie ważnej dla społeczności LGBTQ+, ukazując zmagania z akceptacją swojej tożsamości, brak zrozumienia ze strony bliskich, a także poczucie osamotnienia i izolację. Wciąż zbyt często są to doświadczenia znajome dla osób nieheteronormatywnych.

Film może skłonić do refleksji:

Autorka recenzji: Katarzyna Morycińska (stażystka w Telefonie wsparcia 800 108 108)