Ten film ma wiele zalet i można go docenić za kilka ciekawych motywów. Tym jednak, co najbardziej w nim się udało, jest realistyczne i wiarygodne psychologicznie przedstawienie stanu osoby w żałobie. Catherine po śmierci ojca jest w poważnym kryzysie – są momenty, w których brakuje jej energii na najprostsze codzienne czynności, a są chwile, gdy chce wykrzyczeć swoją złość całemu światu – i robi to. Znakomita kreacja aktorska Gwyneth Paltrow pozwala widzowi wejść w świat córki genialnego matematyka, chorego na schizofrenię, która sama nie jest pewna, czy lada chwila nie stanie na granicy obłędu. Musi ona zmierzyć się z legendą swojego ojca i zawalczyć o siebie, by móc przejść przez kryzysowy moment w swoim życiu. A widz towarzyszy jej w tych zmaganiach z wypiekami na twarzy.
