Reportaż porusza historię mieszkańców japońskiego miasteczka Otsuchi, które w 2011 roku zostało zniszczone przez tsunami. W jednym z ogrodów znajduje się budka telefoniczna z niepodłączonym telefonem, która po katastrofie stała się formą wsparcia oraz bezpieczną przestrzenią dla tych, którzy stracili krewnych.
Historia mieszkańców Otsuchi pokazuje, że relacja z naszymi bliskimi nie kończy się wraz z ich śmiercią, a podobnie jak miłość, trwa dalej. „Telefon wiatru” pozwala „porozmawiać” z ukochanymi, przekazać to, na co nie starczyło czasu, wspomnieć wspólne chwile. Mimo braku odpowiedzi po drugiej stronie słuchawki rozmówcy mogą ukoić swoje cierpienie.
W reportażu przedstawiono również kulturowe podejście Japończyków do straty i żałoby. W kulturze, w której nie mówi się otwarcie o słabościach niełatwo jest prosić o wsparcie. Również w sytuacji, gdy tragedia dotknęła całą społeczność, jak mówią bohaterowie reportażu, każda rozmowa na nowo przypomina o bolesnych wspomnieniach. Mimo to, mieszkańcy miasteczka stanowczo sprzeciwili się budowie wysokiego muru mającego chronić ludzi przed potencjalnym zagrożeniem kolejnego tsunami. Uważają morze za nieodłączną częścią Otsuchi. A mur, który można utożsamiać z lękiem przed śmiercią, okazuje się nie być odpowiedzią na ich potrzeby.
Link do reportażu: https://www.arte.tv/pl/videos/099478-000-A/arte-reportage/
Autorka recenzji: Michalina Bieńkowska
