Jeśli nie teraz, to kiedy? Potęga teraźniejszości
Strata bliskiej osoby często wywraca nasze życie do góry nogami. Przeszłość ciąży wspomnieniami, przyszłość przeraża pustką, a teraźniejszość… wydaje się nie do zniesienia. Jak odnaleźć w tym wszystkim sens? Jak nie zniknąć w bólu i tęsknocie? W takich momentach książka Eckharta Tollego „Potęga teraźniejszości” może stać się wsparciem. Nie daje gotowych odpowiedzi, ale przypomina, że jedynym czasem, w którym żyjemy naprawdę, jest tu i teraz.
Tolle pisze: „Nie jesteś swoim umysłem”. Gdy utożsamiamy się z niekończącymi się myślami, osądami i wspomnieniami, pozwalamy, by to one nami rządziły. Tworzy się ekran, przez który nie widać tego, co naprawdę ważne: miłości, spokoju, wewnętrznej harmonii. A przecież w głębi nas te wartości wciąż są – nawet w żałobie.
Dlaczego warto skupić się na chwili obecnej? Żałoba ma to do siebie, że umysł ucieka. Wraca do przeszłości – rozpamiętuje, co było, co można było zrobić inaczej. Albo wybiega w przyszłość, pełen obaw, jak dalej żyć. Tymczasem, jak przypomina Tolle, życie dzieje się tylko teraz. „Głębia twojego spokoju
wewnętrznego jest najlepszym miernikiem postępu” – pisze autor. W obliczu straty to właśnie ten spokój może pomóc powoli odnaleźć siłę do dalszego życia. Co zrobić, gdy ból jest zbyt wielki?
Tolle podkreśla, że w trudnych sytuacjach mamy trzy drogi:
👉 1. Możemy spróbować coś zmienić. Na przykład szukać wsparcia w rozmowie z bliskimi lub specjalistą, wyjść na spacer, wykonać mały krok ku normalności.
👉 2. Możemy wycofać się – pozwolić sobie na odpoczynek, odpuścić presję działania i po prostu być.
👉 3. Możemy zaakceptować to, czego zmienić nie sposób. Uznanie bólu i pogodzenie się z tym, co jest, to pierwszy krok ku uzdrowieniu.
Żadna z tych opcji nie jest łatwa, ale każda prowadzi do większej obecności w życiu.
Każdy przeżywa żałobę na swój sposób – i to jest w porządku. Nie ma jednej właściwej ścieżki, ani „terminu ważności” na smutek. Daj sobie czas i przestrzeń. Twój sposób przechodzenia przez stratę jest najlepszym, bo twoim własnym. Życie trwa teraz. W żałobie często czekamy – aż ból osłabnie, aż „będzie lepiej”. Ale Tolle przypomina:
„Czekanie to odrzucenie teraźniejszości i pragnienie przyszłości” . Tylko że lepszy moment może nigdy nie nadejść. Życie nie zaczyna się „potem”. Ono toczy się teraz, w tej chwili, ze wszystkim, co przynosi.
Dlatego warto zadać sobie pytanie: „Czy w tym, co teraz robię, jest choć odrobina pokoju?” To właśnie od takich chwil – drobnych i ulotnych – zaczyna się powrót do życia. Tolle pisze: „Jeśli nie teraz, to kiedy?”. Teraźniejszość może wydawać się trudna, ale to jedyne miejsce, w którym możemy naprawdę być – ze sobą, z naszym bólem i powoli, krok
po kroku, z nową nadzieją na przyszłość.
Autorka opisu Monika Dzianachowska, Konsultantka Telefonu wsparcia 800 108 108
