Judith Viorst
To, co musimy utracić, czyli miłość, złudzenia, zależności, niemożliwe do spełnienia oczekiwania, których każdy z nas musi się wyrzec, by móc wzrastać.
Wydawnictwo Zwierciadło, 2020 r.
Judith Viorst w swojej twórczości wykracza daleko poza wąskie rozumienie żałoby. Autorka na kartach książki przeprowadza czytelnika przez szereg strat, których każdy człowiek doświadcza na przestrzeni swojego życia. Zaczynamy tę podróż, już będąc niemowlęciem oddzielonym od bezpiecznego łona matki. Dalej kroczymy za Viorst meandrami wieku dojrzewania, kluczymy między wyzwaniami młodej dorosłości, pochylamy się nad okresem wieku średniego, by końcowo przystanąć i zadumać się nad istotą starości.
Przekaz tekstu wzbogacony jest płynnie przeplatanymi podstawami z dziedziny psychologii oraz subiektywnymi doświadczeniami autorki. Otrzymujemy zatem nie tylko treść opartą na solidnych podstawach teoretycznych. Albowiem Judith Viorst wyciąga ku czytelnikowi własną dłoń ze wszystkimi jej zmarszczkami i bliznami nagromadzonymi przez lata doświadczania świata, ukazując tym samym uniwersalność straty, normalizując pojawiający się w człowieku ból. Mimo że tematyka książki bynajmniej nie należy do łatwych, to właśnie poczucie obecności drugiej osoby pomiędzy jej stronicami, dodaje odwagi, by zmierzyć się z nią nie samotnie, a we wspólnocie człowieczeństwa.
W każdym rozdziale mamy również możliwość przyjrzeć się pewnym szansom czy możliwościom, które niosą życiowe straty. Dobrze obrazują to słowa autorki: „Musimy zrezygnować z wielu rzeczy, by móc wzrastać. Albowiem nie możemy głęboko pokochać czegokolwiek, nie narażając się przy tym na cierpienie związane z utratą obiektu naszej miłości”. Przekaz taki wydawać się może nieco kontrowersyjny, lecz przedstawiony zostaje w niezwykle delikatny i nienarzucający sposób. Dzięki temu czytelnik nie czuje presji, by natychmiast zmieniać swoją osobistą perspektywę. Otwiera się przed nim jednak pewna furtka i kiedy poczuje, że przyszedł odpowiedni dla niego moment, będzie
mógł wrócić do tych słów i przyjrzeć się im raz jeszcze.
Autorka recenzji – Anna Przysada (stażystka Telefonu wsparcia 800 108 108)
