Powódź to jedno z najbardziej traumatycznych doświadczeń, które mogą dotknąć człowieka. W takich sytuacjach kluczowe jest nie tylko fizyczne odbudowanie życia, ale również zadbanie o dobrostan psychiczny – zarówno swój, jak i swoich bliskich. Strata w kontekście powodzi to nie tylko utrata materialna, ale także emocjonalna. Utracony dom
symbolizuje stabilizację, bezpieczeństwo i przynależność. Straty te często wiążą się z: szokiem i niedowierzaniem, smutkiem, lękiem, niepewnością a nawet złością. Każda osoba przeżywa te etapy na swój sposób. Ważne jest, aby dać sobie czas na przejście przez proces straty i nie wymuszać szybkiego powrotu do „normalności”. W książce ,,Człowiek w poszukiwaniu sensu’’ Viktor Frankl pisze: „Nie należy osądzać ludzi, którzy w nienormalnych okolicznościach reagują w sposób, który w normalnych warunkach byłby uznany za patologiczny. Często jest to reakcja adekwatna do sytuacji.” Frankl odnosi się w ten sposób do kontekstu ekstremalnego cierpienia, podkreślając, że nasze reakcje w takich warunkach są naturalną odpowiedzią na trudne sytuacje. W sytuacjach zagrożenia i silnego stresu doświadczamy normalnej reakcji na nienormalną, niecodzienną sytuację.
1. Nie walcz ze swoimi emocjami: Emocje jako mechanizm ochronny
W obliczu katastrofy, takiej jak powódź, odczuwanie intensywnych emocji, takich jak złość, smutek czy strach, jest całkowicie naturalne. Emocje pełnią ważną rolę ochronną, ponieważ sygnalizują, że w naszym otoczeniu zaszły znaczące zmiany, które wymagają naszej uwagi i reakcji. Zaakceptowanie swoich emocji to pierwszy
krok do ich przekształcenia w narzędzie samopomocy. Pozwól sobie na ich przeżywanie, dając sobie czas i przestrzeń, by odnaleźć siłę do odbudowy swojego życia po trudnych doświadczeniach.
2. Skup się na drobnych krokach, które w dłuższej perspektywie przybliżą cię do celu Proces odbudowy życia po powodzi może być przytłaczający, szczególnie w obliczu poczucia straty. W psychologicznym radzeniu sobie pomocne jest wyznaczanie małych, osiągalnych celów, takich jak uporządkowanie jednego pomieszczenia czy
wykonanie telefonu do instytucji pomocowej. Każdy drobny krok wzmacnia poczucie kontroli i sprawczości, pomagając stopniowo odbudowywać zasoby emocjonalne.
3. Znajdź wsparcie w społeczności
Powódź rzadko dotyka pojedynczych osób – często jest to doświadczenie zbiorowe. Istnieje wiele organizacji pomocowych, grup wsparcia, które mogą ułatwić odnalezienie w sobie siły oraz umożliwią uzyskania wsparcia od innych. Wspólne działanie w obliczu kryzysu może przynieść ulgę i poczucie jedności.
4. Zadbaj o zdrowie: Odbudowa sił w trudnym czasie
W obliczu powodzi dbanie o swoje zdrowie fizyczne i psychiczne to akt troski, który wspiera proces powrotu do równowagi. Twoje ciało potrzebuje teraz regeneracji, dlatego kluczowe jest zadbanie o podstawowe potrzeby takie jak: regularny sen, wartościowe posiłki i choćby niewielka dawka ruchu np. w formie spaceru. Pamiętaj, że dbanie o siebie to fundament, który pozwala Ci znaleźć siłę, by troszczyć się o bliskich i podejmować kolejne kroki w odbudowie codzienności.
Przywracanie stabilizacji po powodzi to nie tylko powrót do codziennych obowiązków, ale także proces odbudowy emocjonalnej. Ważne jest, aby pozwolić sobie na przeżywanie emocji, szukać wsparcia wśród bliskich i społeczności oraz pamiętać, że każdy potrzebuje czasu, by poradzić sobie ze stratą i jest to kwestia przede wszystkim indywidualna dla każdego z Nas.
Źródła:
Fedorowicz, M. (1990). Wielka powódź 1982 w województwie płockim w świecie badań ankietowanych.
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego , 35(4 (145).
Juczyński, Z. (2019). Wydarzenia zmiany życiowej z perspektywy zdrowia człowieka. Sztuka Leczenia,(2) , 49-56.
Frankl, V. E. (2023). Życie z sensem. Autobiografia. Kraków: Mando
Frankl, V. E. (2020). Człowiek w poszukiwaniu sensu. Czarna Owca.